Poznaj siebie takim, jakim jesteś – wbrew strachowi nie ma innego lekarstwa.” Nisargadatta Maharaj

Zrobiła sobie dziś jeszcze [07.05.19] tą drzemkę, żałujcie tylko, że jej nie widzieliście! Położyła się odwrotnie niż zawsze, gdyż chciała mieć słońce na twarzy i było jej tak dobrze, że nawet się do siebie uśmiechała, a właściwie to… do swoich myśli 😊

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Już dawno nie czuła się tak odprężona, mimo, że jej głowa naprawdę zawsze, nim jeszcze uśnie i całkiem się „wyłączy”, to wciąż „rozmawia”😉 Co chwila powstają w niej jakieś „historie/opowieści”, że poważnie, niezmiernie dużo by dała, aby:

1. albo istniała w ogóle taka możliwość, iż te jej myśli od razu się tu na monitorze pojawiały,
2. lub też by miała lepszą pamięć i nie zapominała o tym niemalże natychmiast/ zaraz… [bo cholerka, jak tak leży, to przecież nie jest w stanie tego nawet notować…]

Postara się jednak, mimo wszystko [bo z niej jest właśnie taki „nie poddający się łatwo typ” 😋], o tym tu donieść:

1. Otóż najpierw pomyślała sobie, że gdyby kiedyś miała córkę, to bardzo chciałaby, by była ona taka mądra, kochająca, wytrwała, dzielna i zaradna, jak ona sama! ❤A pamięta jeszcze tylko, że kiedyś na początku maja [nie zanotowała sobie tego, bo nie wydało jej się to wtedy ważne], a śniło jej się jakieś małe dzieciątko, właśnie dziewczynka i już dokładnie nie pamięta teraz, jak to było…, ale w tym momencie pomyślała sobie, że to musi „być”/ czy nawet „jest już” jej córeczka. W każdym razie zrobiło jej się wtedy tak miło, przyjemnie i ciepło. I choć doskonale jest tego świadoma, że może nie dałaby rady jeszcze teraz wziąć odpowiedzialności za żadną istotkę, a tym bardziej dziecko! To jednak bardzo chciałaby kiedyś móc dzielić z kimś swoje życie 😊

• 

• 

• 

• 

1. Po drugie doszła do wniosku [chyba właśnie w dniu swoich imienin], dlaczego tak lubi oglądać ten film Niezgodna [https://www.cda.pl/video/1802495ad] i dlaczego uważa go niemal za swoją „biografię”…😋, Otóż:

• czuje się podobnie, jak ta Beatris/Tris właśnie, że nigdzie nie pasuje [zwłaszcza teraz, po tym wypadku], tylko, że ta Tris …
• ma wprawdzie oboje kochających rodziców i w dodatku oddaną „znajomą” [Christina], którą chyba spokojnie można już nazwać jej przyjaciółką…

i w ok. 38 min. filmu jest między nimi taki dialog:

…Nie dam rady… – Tris

Dasz.- Christina

Jestem najsłabsza…

To zrobisz największy postęp!- Cristina

• 

• 

• 

• 

• A ona zauważa, że potrzebuje po prostu, by ktoś w nią na nowo uwierzył/ dopingował i za nią „trzymał kciuki”…, choć myśli sobie także, że przecież tyle już udało jej się przeżyć i przetrwać, że zapewne wszystko inne, będzie tylko „zdobywaniem kolejnych doświadczeń”.

• poza tym tak bardzo dostrzega to, iż potrzebowałaby właśnie kogoś takiego, jak, m.in. tego „Cztery”, kogoś, kto chyba może nie tyle by ją „podziwiał” i „dopingował” [ona na całe szczęście nauczyła się już z całą masą rzeczy/ czynności i sytuacji sama radzić!], co nade wszystko chciałaby czuć, że nie została jednak sama, że ma przy sobie kogoś, na kogo zawsze może liczyć, kto ją kocha, komu może ufać i kto jej wreszcie nie zawiedzie i zawsze, gdy tylko tego potrzebuje, to również pomoże…

• DOSKONALE ZDAJE SOBIE SPRAWĘ , ŻE TO WCALE NIE SŁOWA SĄ TU NAJWAŻNIEJSZE! NAJBARDZIEJ LICZĄ SIĘ NADE WSZYSTKO GESTY I CZYNY!

• 

• 

• 

• 

Jest w stanie powiedzieć nawet więcej, że ona naprawdę nieustannie w to wierzy, że kogoś takiego jeszcze spotka, że on już „gdzieś tam” istnieje, tylko nie mieli się może jeszcze okazji spotkać i poznać. Ta „krejzolka” oczami własnej wyobraźni nieraz tu nawet widzi, że już ten ktoś jest i pomaga/ doradza jej w zrobieniu tu w mieszkaniu choćby rzeczy, na których ona nie bardzo się zna itp…

No dobrze, to właśnie zauważyła, że wkroczyliśmy już w środę [08.05.19] to ona udostępnia to i następnie zmyka spać … 😉🙋‍♀️😊