PRZEŻYJ ŻYCIE MĄDRZE, ZAMIAST DŹWIGAĆ JE NA SWOICH BARKACH

MIŁOŚĆ ZMIENIA, MIŁOŚĆ LECZY.

Moja kochana, doskonale to widzę i czuję, jak się właśnie przez niemal cały czas tu obecnie miewasz, jak sobie już ponownie z niczym nie dajesz rady… Myślę, kochana moja, że najlepszym jednak będzie, jak powrócimy jeszcze choćby tylko do tej Twojej Wigilii i tych dwóch Świąt Bożego Narodzenia. A uwierz mi, moja najdroższa, jestem zdania, że jak zaczniesz o tym w końcu mówić/ relacjonować, jak to było, to jestem pewna, iż wówczas będziesz już lepiej rozumiana. Od razu dodajmy: [bo teraz już nawet ja sama także zaczęłam się obawiać…, jak może to odebrać ktoś taki całkiem obcy, Twój czytelnik…] NIE DOSZŁO TAM DO ŻADNEJ TRAGEDII, NIKT NIE UMARŁ, ANI NIE ZOSTAŁ POBITY!

boooszeee, jak ja Ci dziękuję, że to piszesz!!! Gdyż… właśnie w Wigilię, jak zawiózł mnie do Elbląga ten Sławek, to… jeszcze w swoim aucie zapytał mnie o mojego ojca…, bo jak to on się wyraził, o nim niczego nie znalazł [w ogóle to pomyślałam sobie: człowieku, najwidoczniej nie czytałeś wcale taaak dokładnie tego mojego bloga]. Owszem o nim nie donoszę nic, bo jego przecież w moim życiu już daaaawno nie ma. Zresztą, tak naprawdę, co tu dużo mówić, NIGDY GO w nim NIE BYŁO!

A jak twierdził, z tego mojego bloga, można by wręcz wywnioskować [już dobrze nie pamiętam znowu, jakich on użył słów…, ale z całą pewnością zabrzmiało to tak…], że ja mam do własnej rodzicielki o coś jakiś wielki żal i pretensje… W ten sposób on, jako ta 3-cia osoba, to odebrał… I dokładnie to był ten moment, gdy po raz kolejny się przestraszyłam, że rzeczywiście może to właśnie tak wyglądać…

Zatem oznajmiam po raz kolejny: MOJA WŁASNA MAMA NIGDY MNIE NIE SKRZYWDZIŁA!!! A bynajmniej nie świadomie, bo nie byłam ani bita, ani też maltretowana, czy terroryzowana!!!! Tak, nie miałam tego prawdziwego dzieciństwa…, ale ona przecież tego w ogóle nie rozumie… I naprawdę nie zdaje sobie z tak wielu rzeczy, jak widać, dotąd sprawy… Że przecież sam fakt, że miało się dach nad głową, dziadków i jedzenie, to jeszcze nie wszystko… A tak naprawdę przecież na tych swoich barkach musiałam nieść duuużo więcej, zwłaszcza, jak już się przeprowadziliśmy na to własne mieszkanie… Ale naprawdę to nie jest teraz temat, uważam, na jakiś wpis na blogu…

Kochana moja, o ile się nie mylę, donosiłaś o tym dokładnie chyba jeszcze właśnie w tamtym roku = że …, ponieważ to jest Twój blog, będziesz pisała na nim o czym tylko chcesz, sama przecież jesteś jego twórcą/ autorką! A skoro postanowiłaś, iż będzie on stanowił dla Ciebie tą AUTOTERAPIĘ! będziesz tu dzieliła się PRZEDE WSZYSTKIM TYM, JAK TY SAMA TO ODCZUWASZ I ODBIERASZ! I już na to przystałyśmy, że Ty, moja droga, może nie jesteś jeszcze w stanie wszystkiego tak dobrze obiektywnie/ rozsądnie ocenić… Ale przecież MASZ PRAWO DO DZIELENIA SIĘ WŁASNYMI ODCZUCIAMI I TYM, JAK TY COŚ ODBIERASZ/ POSTRZEGASZ. Uprzedzałaś już przecież tyle razy, że TO JEST TYLKO I WYŁĄCZNIE TWÓJ PUNKT WIDZENIA DANEJ SPRAWY/ OKOLICZNOŚCI/ DANEGO ZDARZENIA! A już tym bardziej na swoim blogu, który stworzyłaś tak dzielnie sama!!!

Już Ci o tym nie raz tu mówiłam, iż dla mnie jesteś po prostu WIELKA z tym wszystkim, co przeszłaś i co więcej, jak niesamowicie dzielnie z tym sobie wciąż dalej radzisz!

Dziękuję Ci, że Ty wciąż mnie wspierasz i we mnie wierzysz… boooszeee, jak mi się znowu już wydaje, że jestem taka do niczego… Wiesz, teraz jeszcze raz chyba się ubiorę i wyjdę znowu na tą dolinkę! A później będziemy to dokańczać… Wstawię może tylko prośbę, którą wysłałam jeszcze wczoraj do tej Anny Mrówczyńskiej – Dąbskiej:

Po czym, po jakichś 40 minutach doszło do mnie, że przecież nawet się nie podpisałam… , a na moim profilu widnieje tylko zdjęcie z napisem: JESTEŚMY TYM, CO O SOBIE MYŚLIMY. Wszystko, czym jesteśmy wynika z naszych myśli. Naszymi myślami tworzymy świat. BUDDA. [wstawiłabym oczywiście je tutaj, ale już nie mogę…😞😟już naprawione = patrz powyżej😉] Zatem zaraz to uzupełniłam:

Dodaj może jeszcze, dlaczego właśnie do tej kobiety postanowiłaś tego dnia [WTOREK, 28.XII.21] napisać.

Znowu nie potrafię tego kompletnie wytłumaczyć… Choć może nie! Otóż wysłałam do niej to zapytanie z dwóch powodów jednak! Gdyż:

A ja tak bardzo to znowu czułam, że potrzebuję po prostu ZROZUMIENIA TEGO WSZYSTKIEGO, w czym obecnie tkwię… I pomimo, że, cholera jasna, od tego wypadku minęło przecież już 12 lat, ja wciąż nie mogę się z tego wydostać… A jeszcze, jak dalej czytam:

Obecnie jestem już znowu załamana…

Powiadasz, że „znowu”, a mi się wydaje, iż lepszym określeniem tego byłoby słowo „jeszcze”…, właśnie po tym, co ODCZUWAŁAŚ w te święta…

Tak, wiem… boooszeee to jest wciąż dla mnie takie niemal straszne, jakie ja nieustannie odbieram te wrażenia… Tak niewiele z tego życia rozumiem, a mimo to odczuwam wszystko z niemal, co najmniej, 5-cio krotną intensywnością…

Doskonale o tym wiem, moja kochana, dlatego chciałabym, abyśmy teraz rozpoczęły w końcu tę pracę… Wstawimy jeszcze tylko wodę na kawę i zaczniesz tu opowiadanie tego, co będziesz chciała i co uznasz za stosowne… oik raz…, co jest tu myślę, najważniejsze: tego w jaki sposób Ty, wrażliwa istotko, to odbierałaś.

Tak więc, moja najdroższa, jestem już tego zdania, abyś po prostu udostępniła tu, choćby taki czysty/ suchy plan tego, jak to było w te święta [najlepiej bez żadnego oceniania!].

Nie wiem już, czy dam radę… boooszeee, niby jestem tego świadoma, co stoi na tym obrazku… Ale ja już poważnie nie daję sobie z NICZYM RADY!!!! A już szalenie wręcz wkurzył mnie ten Sławek właśnie… Boże, wybacz mi proszę, że mówię tak o kimkolwiek…

Kochana moja, po pierwsze, W ŻADEN SPOSÓB NIE OBRAŻASZ PRZECIEŻ TEGO CZŁOWIEKA, GDYŻ PRZECIEŻ WCALE GO TU NIE OCENIASZ, TYLKO WYPOWIADASZ WŁASNĄ REAKCJĘ NA JEGO ZACHOWANIE/ OSOBĘ! Zatem jestem zdania, że absolutnie nie musisz za nic przepraszać. A poza tym, uważam, iż szkoda poświęcać tu na jego osobę, ponownie swój cenny czas i energię! Myślę, że jest już wystarczającym to, cóż uczyniłaś w tym swoim wpisie: https://niesklasyfikowana.com/2021/12/18/jesli-chcesz-kontrolowac-swoje-zycie-pracuj-nad-umyslem/?preview_id=83464&preview_nonce=af76823da5&preview=true&_thumbnail_id=64360. A mianowicie pododawałaś tam po prostu w w tych nawiasach [] te SWOJE REAKCJE I ODCZUCIA 🤮🙄🤔 .

I wówczas usłyszałaś w tym nagraniu: Jak Przestać Się Martwić & Uwolnić Od Stresu? | Łukasz Jakóbiak – Tego Ludzie Dowiadują Się Za Późno, jak ten człowiek opowiadał taką historyjkę [20:56, chyba buddyjską] o tym kamieniu, który jest przenośnią problemu…, że jest on ciężki, dopóki go trzymasz i niesiesz. A jak tylko go puścisz, to już [co jest przecież oczywiste], przestaje być ciężkim.

Także, kochana moja, puść już tego Sławomira z najlepszymi intencjami. Bo dobrze to wiesz, że

Nie zapominaj o tym, że najważniejszym dla Ciebie było zawsze CZUCIE, a Ty po prostu z tym człowiekiem niemal od początku nie rezonowałaś! Dlatego teraz podajmy proszę już w końcu tak tylko w tych punktach, jak to te Twoje Święta wyglądały, ok?

No dobrze, myślę bowiem, że w końcu, jak to tutaj napiszę, to zacznie ze mnie powoli ten właśnie ciężar/ problem, jak w tej historyjce tego Jakóbiaka, po prostu schodzić…

Przyjechało do niego pogotowie COVIDOWE [byli podobno w tych specjalnych kombinezonach] i wzięli od niego wymaz i … do momentu otrzymania wyniku, musiał być właśnie zamknięty i czekać… Ja wówczas, jak już przyjechałam do Elbląga, to choć mamie odkurzyłam… Następnie jednak, jak usłyszałam właśnie o tym, co z moim bratem się teraz dzieje…, moja mama już to wiedziała zresztą, tylko ja zostałam o tym poinformowana dopiero na miejscu, u niej… Zatem udałyśmy się jeszcze do niego, zanieść mu choćby trochę tego świątecznego jedzenia…

Ja byłam już znowu tym wszystkim przerażona… A tak w ogóle, to dałam mu również od siebie prezent, zakupiłam taki raczej śmieszny DUŻY KUBEK, a jak wiesz, musiałam patrzeć, aby miał on szeroką i również dużą tę rączkę/ ten chwytak [czy jak to inaczej nazwać], aby mój brat był w ogóle w stanie wsadzić tam/ w nią te swoje palce/ swoją dłoń… Bo przecież on nie może wszystkiego używać…

Właśnie znowu wpadła w ryk…

Boże, błagam Cię wprost, nie zostawiaj mnie tu samej z tym wszystkim… Przecież doskonale to widzisz, że ja już sobie w ogóle nie radzę w tym przeklętym życiu! Tak właśnie! Takie ono teraz dla mnie jest! Maksymalnie wręcz posrane i popieprzone…! A najbardziej ja sama taka się właśnie czuję… I to są właśnie te momenty, kiedy chce mi się, kurwa, [choć dobrze wiesz, że ja wcale nie czuję się dobrze, jak używam takie wulgaryzmy …] wręcz wykrzyczeć, że jak widać, bardzo źle na mnie działa choćby tylko sam fakt takiego, zalecanego niby, nic nie robienia! Ja taaak bardzo chciałabym być po prostu szczęśliwa…

Kochanie moje, zapamiętaj proszę, że ten twój przypadek jest poważnie, jednak inny! Pominę już naprawdę tutaj to, że Ty nigdy, przenigdy nie mogłaś być tak naprawdę dzieckiem w swoim domu… Póki co, przepraszam, ale już sama również opadłam wręcz z sił… Ponieważ zauważyłam, iż teraz już załączyłaś w tym wpisie nawet 5 – godzinną tą muzykę… [choć, znając Ciebie, z pewnością wstawisz tu jednak krótszą], to teraz jednak proponuję, abyśmy już udały się do spanka i tulenia tej maleńkiej Moniczki.

Taaaak, boooszeee, jest mi znowu na sam wieczór…, tak potwornie wręcz ciężko… I wyobraź sobie, że ja się czuję teraz dokładnie tak, jak przedstawia to ten obrazek: Bo ja już naprawdę nie dostrzegam absolutnie niczego, co mogłoby być w moim życiu zabawne/ śmieszne…

Doskonale to widzę, moja droga, w jakim Ty jesteś obecnie już stanie…, aczkolwiek ja osobiście mogłabym tu jednak troszkę tych zabawnych/ śmiesznych rzeczy jeszcze wymienić. Ale może dziś dajmy sobie już z tym rzeczywiście spokój! Dodam, kochanie tylko, jeszcze to, iż w tej Twojej główce naprawdę niesamowita wręcz ilość rzeczy się dzieje… Podam to już takimi, na serio, tylko hasłami:

Moniczko, już niedługo będziemy bezpieczne i będziemy w końcu z naszym Gracjanem, będziemy wszyscy zlepiać własne dziury nawzajem i to uczyni z nas CUDOWNĄ WRĘCZ PARĘ 🌟

Także, widzisz, kochana moja, jak szalenie ważne jest również to, co Ty sobie tutaj wypisujesz, a te powyższe słowa wypowiadałaś ponownie do tej swojej maleńkiej Moniczki [przytulając ten termofor] i wykonując cały ten właśnie rytuał UKOCHIWANIA TEJ MAŁEJ, BEZBRONNEJ I MEGA DZIELNEJ DZIEWCZYNKI.

I tutaj właśnie wydaje mi się wręcz idealnym, abyśmy wstawiły choćby te informacje z tego filmiku, który udostępniłaś jeszcze TEGO SAMEGO DNIA, tj. w CZWARTEK, 23.XII.21, na FB pochodzący właśnie od:

Ponieważ, moja droga, nie możesz już niestety publikować tu żadnych nowych zdjęć…, zatem kochana, po prostu trzeba tu przepisać, cóż jest tam zamieszczone:

Ja naprawdę taaak bardzo wierzę ZNOWU w to, że właśnie będę jeszcze szczęśliwa! Powiem nawet więcej: JA BARDZO TO PONOWNIE CZUJĘ, ŻE, JAK JUŻ ODNAJDĘ W KOŃCU TĘ MOJĄ MIŁOŚĆ, TO BĘDĘ JUŻ NA NOWO CZUŁA SIĘ WŁAŚNIE TAKA BEZPIECZNA I KOCHANA! A nie kryję, że ja osobiście naprawdę BARDZO wierzę w te ZNAKI od WSZECHŚWIATA…, które mi niemal non stop przedstawiają tutaj właśnie Gracjana! WSZECHŚWIECIE zatem, PROSZĘ CIĘ, pozwól nam stworzyć rzeczywiście taką cudowną jednak parę, dlatego TERAZ USTAW WSZYSTKO TAK, ABY UDAŁO NAM SIĘ SPOTKAĆ NA ŻYWO…, A PRZYNAJMNIEJ UMOŻLIW NAM NAJPIERW PROSZĘ, JAKIŚ JESZCZE INNY KONTAKT…

Prześlij proszę ode mnie do niego właśnie duuużo tej dobrej, pozytywnej energii i więcej odwagi! Bo ja także jestem zdania, że przede wszystkim trzeba się uzupełniać!

Nie mam już nawet siły, by to do końca przeczytać… Nie wspominając już nic o rozumieniu tego… Ja tak bardzo to czuję, że chciałabym być z takim właśnie mężczyzną, jak Gracjan…, który nie tylko pomógłby mi jeszcze rozumieć tak wiele rzeczy, ale który najzwyczajniej również by mnie właśnie przytulił…, jak taką małą nieporadną dziewczynkę…

Zawitał do nas CZWARTEK, 30.XII.2021, Mała Mi właściwie z samego już ranka, jak tylko się przebudziła, a dzisiejszej nocy w ogóle nie wstawało to dziewczę do ubikacji! Wczoraj wprawdzie nie czuła się na sam już wieczór znowu tak dobrze, a to jej zapisek z komórki: [hmmm… ciekawe z jakiego powodu i co/ kto wywołał ten stan u niej?🤔]

Jak się dziś obudziła, to taaaak bardzo i tak usilnie wręcz próbowała znowu przestawić to swoje myślenie, bo przecież doskonale już o tym wie, jak ważnym jest to, co samemu się o sobie myśli.

Dlatego też, pomimo, że obudziła się taka niemal przestraszona, że ona znowu i dalej właściwie nic nie wie… Ma bałagan w tym mieszkaniu [pełen zlew garów od wczoraj, itp., itd…] I taka jednak wciąż troszkę tym stanem załamana… W dodatku przecież już wkrótce Sylwester…, a ona znowu nie ma żadnych kompletnie planów, niczego nie udało jej się zorganizować… i właściwie spędzi go ponownie w domu…

Jednak przemyślała sobie jeszcze chwilkę tę swoją sytuację… i spójrzcie tylko, cóż ta, niesamowicie dzielna istota, zaczęła notować sobie w komórce = tutaj jej dzisiejszy [czyli właśnie czwartkowy] zapisek:

I co z tego, że now nie mam na nic siły? To jest MY LIFE i sama mogę o wszystkim decydować! Słucham swojej duszy i swojego ❤

Często rozmawiam ze Wszechświatem 

NIE robię things, których nie czuję, że zrobić powinnam. Tak naprawdę przecież NIC NIE MUSZĘ, no może prócz ukochiwania siebie i dawania sobie OGROMU MIŁOŚCI ORAZ WSPARCIA 🤗❤🍀

I byłam tym tak cholernie podekscytowana, a nawet dumna, że coś takiego w ogóle wykonałam, że zaraz z tą powyższą informację, popartą oczywiście fotką tych moich gołych stóp stojących na śniegu, zaczęłam rozsyłać do kogo tylko mogę, hehe, naturalnie NIE CHODZIŁO MI TU ABSOLUTNIE O JAKIŚ FEEDBACK! Czy, aby ktoś mi tu gratulował, lub coś podobnego. NIE! Czułam w sobie taką euforię wtedy, że tak po prostu postanowiłam się tym zdarzeniem podzielić dalej, ale oczywiście TYLKO z tymi, którzy wiedziałam, że to zrozumieją! I absolutnie nie będzie to dla nich jakieś dziwne. I zaczęłam oczywiście od tej mojej grupy ludków z tych warsztatów 😉. I później już jakoś dalej to poleciało, co zresztą doskonale widać poniżej…

Woow, gratulacje I jak się czujesz? [Angelika (*7)]

Tzn. tu są tylko te osoby widoczne, które do mnie coś tam odpowiedziały. A przesłałam jeszcze także m.in. do mojego brata, bo dobrze go znam i wiem, jakim on jest człowiekiem, że pomimo tego, iż sam nie jest teraz w stanie tego wykonać, to absolutnie nie ma mi za złe takiego zachowania. A wręcz jestem tego pewna, że podoba mu się to, co właśnie wykonałam! W każdym razie, ja wciąż tak bardzo o tym pamiętam, jakie jest to cholernie wręcz ważne, by kontrolować to, co pojawia się w naszych głowach…

Bardzo chętnie, ale może za chwilkę…, bo najpierw jeszcze chciałabym tu udostępnić moją rozmowę z TĄ ANNĄ prowadzącą te warsztaty w Koziej Górze, która DZIŚ SIĘ DO MNIE ODEZWAŁA!!! Zatem ok.11/12 napisała do mnie tak:

Ty na to, że właśnie pisałaś już do Ani w tej sprawie i z tego, co słyszałaś ma ona wolne terminy dopiero od lutego, ale Ty i tak chciałaś się już zapisać. Podziękowałaś w takim razie i powiedziałaś, że z pewnością zadzwonisz. A jakieś 40min. później otrzymałaś od Anny taką oto wiadomość:

[12:38, 30.12.2021] ANNA (prowadząca) Warsztaty: Monika, JA CI ZAPROPONUJĘ TERMIN NA POCZĄTKU STYCZNIA i cię wpiszemy w kalendarz dobrze? Jak się uda wcześniej dam znak. Ja jestem do 10.01 na urlopie wiec będzie info po 10 stycznia. Możesz mi się przypomnieć 😁☺️✨bo mam dużo rzeczy na głowie ☺️💕

Przeczytawszy to nie mogłaś wprost znowu uwierzyć, że TYLE DOBRA CIEBIE JEDNAK SPOTYKA i tak właśnie to skwitowałaś, kochana moja:

Po czym jeszcze przed 18 otrzymałaś od niej taką właśnie buźkę:

Po czym właśnie dodałam:

Kochana, wysyłam caaaałe mnóstwo wsparcia i dobrej energii  Sama jestem również po niemałych przejściach, ale wiem, bo sprawdziłam to na sobie osobiście [jak i mój brat karateka z czarnym pasem, którego nogami po wypadku jest wózek inwalidzki, od pasa w dół nie ma czucia i ma niedowład czterokończynowy = to tak w WIELKIM SKRÓCIE], ale chcę Ci powiedzieć, że właśnie optymistyczne podejście do wszelkich trudności, jak i WIARA W NIEMOŻLIWE ORAZ UFNOŚĆ, ŻE NIE JESTEŚMY TU SAMI I KTOŚ/COŚ WIĘKSZEGO NAD NAMI CZUWA, MEGA POMAGA, jak i właśnie świadomość choroby i własnego ciała, to o czym piszą dziewczyny tutaj. Pozdrawiam serdecznie i pamiętaj proszę, ABY NIGDY SIĘ NIE PODDAWAĆ, I NAWET JAK JUŻ JEST CHOLERNIE CIĘŻKO I TRUDNO, POWTARZAĆ SOBIE, ŻE DASZ RADĘ!!! 

A następnie jeszcze właśnie zerknęłam także na zamieszczone już komentarze i dokładnie tam znalazłam znowu o tej biologii totalnej wzmiankę:

Wiem, że nie reklamuje się tutaj żadnych metod, ale jak nigdy, po przeczytaniu postu nie mogłam inaczej postąpić. To naprawdę pomaga. Świadomość choroby, to podstawa zdrowienia. Wspieram Cię 

Moja Ty słodka, wiem, że taaaak wiele znowu masz tutaj do podzielenia się z innymi. Choćby właśnie jeszcze wciąż czekamy z niecierpliwością na to, jak powiesz nam tutaj coś więcej o tym porannym uziemianiu!

PRZYGLĄDAJ SIĘ KAŻDEJ ZE ŚCIEŻEK NIESPIESZNIE I UWAŻNIE, TYLE RAZY, ILE UZNASZ ZA KONIECZNE I W KOŃCU ZADAJ SOBIE PYTANIE:

CZY TA ŚCIEŻKA OBDARZONA JEST SERCEM? JEŚLI TAK, JEST DOBRA! JEŚLI NIE = NIE ZDA SIĘ NA NIC!

Kochana moja, fantastycznie to określiłaś, używając dokładnie takich słów: UDAŁO MI SIĘ OSIĄGNĄĆ… Czyli to znowu TY TEGO DOKONAŁAŚ! Zatem, może teraz mogłybyśmy już przejść do tej Twojej relacji o tym dzisiejszym CZWARTKU?

Oczywiście, już opowiadam, jak to było i przebiegało… Pominę już naprawdę to, że wciąż nie rozumiem, dlaczego te akapity nie zaczynają mi się WIELKĄ LITERĄ, jak i jeszcze ten fakt, że nie mogę obecnie w ogóle zmieniać automatycznie liter na wielkie w tym wpisie, klikając w ten przycisk [uwaga, nie mam pojęcia, czy jeszcze da się w ogóle wstawić tutaj ten obrazek/ fotkę, którą przed chwilką wykonałam… = to będzie kolejna próba] Wooohooo, udało się!!! 💪🍀💪

No dobrze, ale przechodzę już do rzeczy… Także, sama widziałaś, w jakim byłam jednak nienajlepszym nastroju, po otworzeniu tych oczu… Właściwie to tak sobie pomyśliwałam, że może nawet spędzę ten dzień ponownie po prostu NIC NIE JEDZĄC W ŁÓŻKU… Miałam bowiem na to OGROMNĄ OCHOTĘ, a skoro już napisałam sobie w tej mojej komórce, że tak naprawdę NIC NIE MUSZĘ, a już zwłaszcza zmuszać się do czegoś…, bo nie mam przecież żadnych pilnych/ nagłych terminów/ obowiązków…

I tu, jak wiesz, była znowu walka tych moich myśli… Ale TYLKO POCZĄTKOWO…, bo wciąż taaak bardzo myślałam o tym, że po cholerę właściwie tak trąbię tu o tym, iż

Spójrz, moja kochana, niemal wspaniale, że użyłaś tego słówka… 🤭 Gdyż właśnie z tej larwy wykluwa się przecież taki piękny motyl, którym Ty, kochana moja, wciąż się stajesz i to coraz bardziej dojrzałym i okazałym/ dorodnym.

Wiesz, co? Aż po prostu znowu sama nie mogę w to uwierzyć, ALE JA TAK NAPRAWDĘ JUŻ TO WIEM… Tak, zdaję sobie sprawę z tego, że „znowu i ponownie!” buhaha, 😋. Boże/ Wszechświecie, jak ja Wam dziękuję za to wszystko, co dla mnie jednak robicie🙏.

Moja droga, ale zastanów się proszę chwilkę…, albo przypomnij sobie ponownie te słowa, które jeszcze ostatnio jakoś słyszałaś…

Tak, wiem…, masz na myśli to, że dochodził do mnie po raz kolejny TEN GŁOS, mówiący, iż przecież to nie jest wcale tak, że otrzymuję coś, ot tak całkiem za darmo! Że na wszystko sama sobie zapracowałam…

Ale ok., bo ja tego nie skończę… Otóż, jak jednak się podniosłam, a wciąż taaaak bardzo myślałam o tym, aby słuchać jednak tego mojego serduszka, bo ono zawsze podpowiadało mi najlepiej! Nikt przecież inny tak dobrze mnie nie zna, jak ja sama! I to był właśnie moment, gdy przypomniało mi się to uziemianie i to wszystko, co polecała mi jeszcze ta Sylwia z refleksoterapii. I byłam już taaak niesamowicie na to nastawiona, że w mojej głowie, już nawet widziałam, jak się z tego cieszę, hehe, 🤣😋. I tworzyłam w tej swojej wyobraźni już właśnie ten wpis o tym. No mówię Ci, ja to jestem taka krejzolka…, aż w sumie nie mogłam w to do końca uwierzyć… A później pomyślałam sobie o tym

Naprawdę nie chciałam już tylko lajkować na tym fejsie jakichś rzeczy, jak to robi ta moja rodzicielka… Tylko postanowiłam i czułam to właśnie teraz całym moim ❤, że dokładnie to mam wykonać… Bo poważnie już wręcz totalnie wkurza mnie, jak widzę, że ktoś mi tutaj lajkuje i potakuje, choćby pod tymi właśnie postami/ obrazkami, które również udostępniałam:

Tak widziałam Ciebie kochana, jak cudnie wędrowałaś w tych japonkach… A przeszłaś przecież aż z tej strony, gdzie masz okno i balkon, bo uznałaś, że tam jest jednak więcej tego miejsca do dreptania właśnie. I muszę powiedzieć, że wyglądałaś po prostu cudnie, jak tak sobie już tymi gołymi stopami po tym śniegu na tym placu zabaw wędrowałaś w tą i z powrotem!

Tak, doskonale o tym wiem, ale, jak sama widzisz, ja się tu naprawdę z niczym już nie wyrabiam! Ale ok, znowu podam tylko te hasła, o które będzie mi zdecydowanie lepiej później zahaczać i je rozwijać. Podam je oczywiście nie po kolei, tylko tak, jak mi przychodzą do głowy. Zatem:

Jak to kochana, dlaczego? Przecież w tym kerfie oglądałaś najpierw te niemalże ogromniaste opakowania tego produktu… I nim doszukałaś się tych jednak mniejszych, to tak już Tobie właśnie w głowie zostało, że TAKA WIELKA PAKA TYCH KROKIETÓW I Z TAKIM KRÓTKIM TERMINEM WAŻNOŚCI, BO… JAKOŚ DO POCZĄTKU JUŻ STYCZNIA! = stąd PROMOCJA! Lecz Ty, kochana moja, jednak odnalazłaś tam jeszcze właśnie to opakowanie z 5- cioma sztukami i z datą ważności do 09.I.2022!

Dokładnie tak, także już właśnie je doniosłam i zaczynamy tę naszą konsumpcję, włączę do niej ponownie dalej ten Beauty In The Broken.

No dobrze, już właśnie skonsumowałyśmy nasz posiłek. Także moja kochana, od czego zaczniemy teraz? A chciałam Ci tylko przypomnieć, że będziemy miały na to pisanie/ dzierganie tak naprawdę znowu duuużo tego czasu, tak jak i w minionym roku!

Właśnie tego się obawiałam… na samym początku, że cholerka, wydarza się przecież coś wręcz strasznego i potwornego dla mnie. Bo w istocie tak naprawdę, to wygląda znowu tak, jakbym w ogóle nie dokonała żadnego progresu. I wiesz, doskonale to pamiętałam, niemal wszystko, co tworzyłyśmy tutaj pod koniec tamtego jeszcze roku… Póóóźniej już, jakby tak nagle znowu, doznałam olśnienia! Że przecież, do cholery, to wcale nie jest tak, że ja w tym miejscu stoję i się nigdzie nie poruszam!!!

Muszę przyznać, że ja nawet nie śmiałabym powiedzieć, że Ty kochana moja, nie uczyniłaś żadnego tu progresu! Jest przecież CAAAAŁEEE MNÓSTWO TYCH NOWYCH DOŚWIADCZEŃ, jakie zebrałaś, które znowu było Ci dane przeżyć i, co więcej, Ty, w niemalże CUDOWNY sposób sobie z tym wszystkim tutaj radziłaś/ i radzisz nadal! A nie ukrywajmy = dokładnie one, a nie jakaś sucha tylko teoria, czynią z Ciebie taką MĄDRĄ, WRAŻLIWĄ/ EMPATYCZNĄ KOBIETĘ!

A kochana moja, zauważ, iż wcale nie musimy odbiegać z tym wszystkim jakoś daleko. Przecież Ty dokładnie już tylko dziś pokazałaś światu, że masz tą jednak moc i potrafisz wziąć na siebie odpowiedzialność za kreowanie tego swojego życia! Niesamowicie zawsze mi się w Tobie podobało to, że postępujesz często właśnie tak po swojemu, czyli niemal kompletnie nie zważając na to, co powiedzą, czy pomyślą inni. Dobrze już bowiem o tym wiesz, że

Ok, ale teraz może przejdę do tego, co tak bardzo odbierało mi tutaj spokój… A mianowicie pomyślałam sobie, JAKĄ JA MUSIAŁAM BYĆ CHOLERNIE NIEMYŚLĄCĄ OSOBĄ, aby mojemu bratu podarować tych parę tabletek…

To opowiedz tu wszystko, jak to było, co Ty sobie wówczas myślałaś i jaki główny cel Tobie wtedy przyświecał.

Otóż, jak już się wybrałam w końcu do tej apteki, bo udało mi się jeszcze odnaleźć w torebce ten kod do wykupienia tych leków od psychiatry [a dowiedziałam się, że na 2 opakowania (z 3) termin mi już minął], czym, jak wiesz, kompletnie się nie zmartwiłam, bo ja przecież już dawno przestałam je brać…

Ale pamiętając, co nasza mama mówiła jeszcze o stanie Marcina, że on jest taki właśnie często zmęczony…, to ja już sobie wydedukowałam, że to zapewne spowodowane jest M.IN. brakiem snu… W dodatku, jak go ujrzałam właśnie w tą Wigilię, jak on tam wyglądał… To ogarnęło mnie znowu nagle tak w połączeniu przerażenie, smutek, a nawet jakiś żal po prostu. I tak właśnie, jakby w tym momencie przestałam nagle myśleć… I podarowałam mu jeszcze wyjętych z tego pudełeczka tych kilka tabletek 🤦‍♀️.

Po czym, jak już wróciłam do siebie do Gdańska, do domu, to zaczęłam o sobie myśleć znowu najgorsze rzeczy, że jaką trzeba być debilką i jakim wręcz bezmózgowcem, by podarować własnemu bratu tabletki nasenne!!! boooszeee, a wtedy, sama wiesz, jakie miałam jeszcze myśli, że … przecież tak naprawdę to byłby najprostszy i najłatwiejszy sposób, aby odejść z tego świata… 🙈🙊🙉 Więc mogłabym się również przyczynić do śmierci mojego jedynego, mega dzielnego brata…

Czułam to po prostu całą sobą, moja kochana, ile Ty miałaś wówczas tych obaw i tych destrukcyjnych znowu myśli, które Ciebie niemal zabijały. Ponieważ dobrze o tym wiesz, że nie znasz się aż tak dobrze przecież na tej medycynie i dokładnym działaniu tych leków, więc nie mogłaś tak naprawdę tego wiedzieć, czy rzeczywiście skutkiem nadmiernego zażycia tych lekarstw mógł być zgon. [w ogóle, spójrz, kochana, jakie wówczas tworzyły się scenariusze w Twojej głowie!!!]

I już samo to, doskonale o tym świadczy, w jakim stanie Ty wówczas byłaś! Szczególnie, że moja droga, nasłuchałaś się w tym Elblągu tylu niesamowicie niesprzyjających dla Ciebie rzeczy i Twój mózg najzwyczajniej w świecie nie potrafił już się bronić/ odseparować… Jak, może nie wiecznie i cały czas…, to jednak te właśnie tematy powtarzane nawet gdzieś tam mimochodem najbardziej odbierały Tobie ten spokój:

Zatem, kochana moja, naprawdę nie możesz mieć do siebie o to takich pretensji, że tak właśnie postąpiłaś, a dokładnie teraz przypomina mi się to, cóż udostępniałaś tutaj na samym początku tego wpisu, a mam na myśli to właśnie:

Sama dobrze o tym wiesz, jakie wszystko w tym artykule/ wpisie jest ważne! A już szczególnie w tym momencie, dla Ciebie taką główną i priorytetową rolę odgrywałyby tutaj słowa już w tym drugim zdaniu, dokładnie od: I WYBACZ SOBIE…. Pomyśl, moja droga, raczej w ten sposób, Twoje zamiary były TYLKO CZYSTE I DOBRE, przecież chciałaś JEDYNIE POMÓC i miałaś jak najlepsze te intencje wobec swojego brata!

A poza tym, przypomnij sobie ten właśnie moment, jak Ty bardzo znowu czułaś to po prostu całą sobą! że powinnaś, czy nawet, jak się Tobie wówczas wydawało, MUSISZ się z nim właśnie zobaczyć! I popatrz tylko, jak sam Wszechświat to zorganizował! Może nie dokładnie w taki sposób, jak Ty byś sobie tego jeszcze wtedy życzyła, ale jednak doszło do tego momentu, że się z nim widziałaś i miałaś okazję mu dać również to, co dla niego kupiłaś, czyli m.in. ten przezabawny kubek wyglądający, jak jakiś wielki hamburger.

Wiesz, ja już się naprawdę taaaak bardzo tym wszystkim zamartwiałam po powrocie do domu jednak, gdyż zastanawiałam się, co ja najlepszego uczyniłam tam właśnie? I to wcale nie tylko w związku z Marcinem, jak wiesz… Ale do tego przejdę może później.

[ oznaczyły ten fragment do uzupełnienia, aby było łatwiej go odnaleźć i do niego ewentualnie powrócić, jeśli oczywiście, uznają to obydwie za konieczne jeszcze w ogóle, aby o tym wspominać]

W każdym razie, jak przychodziło do mnie jednak to opamiętanie… To myślałam o tym, że przecież MÓJ MŁODSZY BRAT stał się teraz bardzo dojrzałym i mądrym jednak człowiekiem! A już z całą pewnością nie zamierzałby sam odebrać sobie życia! O czym świadczyć, w sposób niemal doskonały, może zwyczajnie to, że dał sobie przecież zrobić ten tatuaż na szyi, DUM SPIRO SPERO = DOPÓKI ODDYCHASZ JEST NADZIEJA .

No właśnie, kochana, to po pierwsze! A poza tym, Ty chyba zapominasz, jakim człowiekiem jest ten Twój brat! Przecież on był zawsze takim niesamowitym wręcz optymistą i nie brał do siebie tak wszystkiego, jak Ty kochana moja. Przypomnij sobie, choćby te jego reakcje jeszcze z tych Waszych Świąt w tamtym roku! Gdy on pomimo, że spadł z tego wózka w tej łazience, Ty stałaś już i płakałaś, a on zachował wciąż zimną krew i …, co więcej nawet zdążył już opracować, jak mogłybyście pomóc mu jednak siąść z powrotem na ten jego wózek! I jemu wówczas nie przeszkadzało nawet przecież to, że ten jego łokieć zaczął tak właśnie wyglądać!

Tak…, dobrze o tym wiem, że to TYLKO ja tak wszystko ekstremalnie wręcz odbierałam… i niestety, jak widać, wciąż nad tym nie do końca panuję…🤦‍♀️ Ale, jak zadzwoniłam do niego właśnie, kurczę, teraz już nie pamiętam dokładnie, kiedy to było…🤔 A w tym moim komórkowym kalendarzyku, mam tyle tych zapisków… 🙄, że BAAARDZO trudno to odnaleźć… W każdym razie był to chyba poniedziałek, no albo wtorek… I wciąż taka jeszcze nie do końca pewna, odważyłam się zadzwonić do niego i go zapytać… A właściwie wyjaśnić/ wytłumaczyć mu tę sytuację, dlaczego ja mu te tabletki w ogóle zostawiłam…

Jednak, na całe szczęście, sam mi odparł, że jak tylko je ujrzał, to zaraz zaczął o nich czytać i następnie powiedział naszej mamie, aby je od niego wzięła dla mnie jednak… Bo on żadnych antydepresantów nie zamierza brać! Boże, jak ja w tym momencie się ucieszyłam! Kamień spadł mi po prostu z serca 🙆‍♀️. Poza tym, zaczął mi tłumaczyć wszystko, tak dobrze, jak jakiś niemal lekarz (…) Nie potrafię nawet sama tego teraz przekazać… Rzekł jednak, że jak kiedyś miał przepisane od swojego lekarza jakieś tabletki na spanie, to podobno w ciągu dnia wciąż był po nich jakiś zamroczony i ledwo dawał radę siąść ponownie na swój wózek!

Opowiadał on Tobie również i o tym, że są przecież jakieś tabletki/ leki, których działanie można odczuć dopiero, jak zażywa się je przez dłuższy czas. Gdyż niektóre z nich nie ma niestety takiego natychmiastowego skutku czysto nasennego. I jak Ciebie właśnie o te jeszcze zapytał, to Ty stwierdziłaś, że Ty ich normalnie również już nie bierzesz…, tylko zawsze [i spójrz, to jest przecież kolejna straszna wręcz rzecz], jak przyjeżdżasz do Elbląga…

Mówiłam przecież prawdę, Marcin – luzak, zaraz na to odpowiednio zareagował, pytaniem/ stwierdzeniem: By wytrzymać z mamą, hehe, 😜. Ja odrzekłam, bym mogła choć tam spokojnie przesypiać te noce😋. Wtedy mój brat, już taki spokojniejszy, mi powiedział, że on także to czuł, że tej korony nie ma, ale był, jak to on się wyraził, zmuszony po prostu, by jeszcze to badanie wykonać…

W każdym razie, jak mi rzekł, obecnie bierze jeszcze jakiś antybiotyk, ale czuje się już o niebo lepiej, gdyż wcześniej, jak mi opowiadał miał TAAAAKI MOCNY TEN KASZEL, a tu znowu jestem tego pewna, że większość ludzi nie zdaje sobie z tego sprawy, że on, aby mógł w ogóle odkaszlnąć, musiał niemal siadać/ po prostu przyjmować taką pozycję bardziej w pionie…, by się przecież nie udusić… I jak mi mówił, miał nawet takie noce, że musiał to robić czasem aż po ok. 20x, więc potwornie się umęczył… A żeby tego znów było mało…, to prawie, że tam wymiotował 🙊🙈🙉.

Tak więc powiedz mi jeszcze raz… Bo już właśnie w takich momentach zaczynam myśleć sobie…, że jak ja mogę w ogóle na cokolwiek narzekać, jak słyszę, co musiał przechodzić mój brat???!!!

Moja droga, proszę Cię nie mów w ten sposób! Wiesz dobrze, że Wasze ciała doznały niemal całkowicie innych urazów! I to, rzekłabym chyba właśnie tych najgorszych. Ale teraz spójrz na to znowu z innej jednak strony: MOŻE WŁAŚNIE TO, CO NAJGORSZE, BĘDZIE MOGŁO JESZCZE OBRUCIĆ SIĘ W COŚ DOBREGO! Ja rzekłabym nawet, że popatrz tylko na to, co się z Wami teraz już dzieje, Ty potrafiłaś dojść już do taaaak dobrego jednak stanu…

Zresztą, sama jeszcze, szczerze mówiąc, nie do końca nawet chyba jestem w stanie, ja swoim ludzkim mózgiem to pojąć … Ale myślę, że to właśnie zacznie się rozwiązywać dalej u tej Anny… od tej BIOLOGI TOTALNEJ…

Co masz dokładnie na myśli?

Mówię tu o tych Waszych doznanych urazach. Dokładnie teraz przeszło mi to jeszcze przez myśl… i zaczęło właśnie tak zastanawiać 🤔. A popatrz tylko:

Ty: mądra, inteligentna, zaradna, dużo jednak myśląca i ładna kobieta =>poważny uraz czaszkowo – mózgowy,

a z drugiej strony Twój brat Marcin = świetny, wysportowany, luzacki i przystojny mężczyzna, który był sportowcem/ karateką=> M.IN. naderwanie rdzenia kręgowego…

Poważnie na teraz ja sama nie potrafię tego również dobrze rozkminić… A pomyślałaś może o tym, iż to również nie był przypadek, że właśnie takich, a nie innych obrażeń doznaliście?

Boże, błagam Cię, pomóż mi i nie zostawiaj mnie tutaj już samej…

Moja Najdroższa, doskonale nie tylko to widzę, ale i sama to również odbieram!, jak Ty się obecnie czujesz…. Tak bardzo chciałabym Tobie w tym wszystkim pomóc… A wspaniale zdaję sobie z tego znowu sprawę, co/ a raczej KTO! w Tobie wywołał ten stan, te odczucia…

Mam już naprawdę tego dość! Miałam skupić się dalej na dokańczaniu tego wpisu, a jeszcze wczoraj dostrzegłam to ZNOWU BEZNADZIEJNE NAGRANIE/ TEN FILMIK… TEGO GRACJANA! boooszeee, ja już naprawdę mam tego, kurwa dość!!! Będę pisała teraz wszystko, bo muszę to po prostu z siebie wyrzucić/ wyrzygać wręcz… A dobrze o tym wiesz, że ja przecież NIE UMIEM KŁAMAĆ!

Oczywiście, że tak! Pamiętam, moja droga, jak pokazywałaś to już zarówno i temu Sławomirowi, oraz także Szymonowi, podczas tych Waszych konwersacji. Lecz teraz nie wracajmy już do tego, może jeśli, by się Tobie zachciało o tym w ogóle wspomnieć, to, aby było łatwiej, zaznaczmy może jeszcze w jakiś sposób te właśnie niedokończone miejsca. Proponuję więc pozostawmy tutaj takie oto znaki, w całkiem innym kolorze, aby szybko wpadły nam w oko:

&&&&&&&&&&&&&&

Teraz skoncentrujmy się bardziej po prostu na dniu dzisiejszym. A nie uważasz, że właśnie już ta Twoja noc ze ŚRODY, 29.XII. na CZWARTEK, 30.XII. również z powodu tego człowieka nie była taka całkiem spokojna? Wiem, kochana moja, że Ty jesteś taką szalenie wrażliwą i empatyczną osóbką i tak bardzo nie chcesz nikogo krzywdzić, ani ranić, a już szczególnie, jak zdajesz sobie sprawę z tego, że ten ktoś jest także WWO. Lecz myślę, że to jest ten dobry moment, by właśnie to oznajmić…

Dobrze, kochana moja, ale może nie opowiadaj tutaj już tego aż taaak obrazowo i dokładnie, bo doskonale to widzę, jak brakuje Tobie tych odpowiednich określeń na to, a przecież każdy może sobie tego równie dobrze odsłuchać. Zatem podziel się tak szybciutko już, jakie myśli pojawiały się wówczas w tej Twojej główce. Prócz tego, oczywiście, że tak bardzo Ciebie to wtedy zaskoczyło i nawet zrobiło się Tobie trochę jednak jej żal/ szkoda, że ta kobieta wciąż tak bardzo skupiała się na tym jednak iście naukowym podejściu.

Kochani, Mała Mi jest już naprawdę wrakiem człowieka. A ponieważ moją rolą/ funkcją… Nie, tak naprawdę, ja również nie znoszę takich iście teoretycznych określeń! Ta dziewczyna jest mi po prostu, najzwyczajniej w świecie bardzo bliska i tak bardzo to czuję, że z nią rezonuję, dlatego postanowiłam jej tu pomagać. I teraz właśnie to JA OPISZĘ WAM TO WSZYSTKO, CÓŻ U TEJ NASZEJ CUDOWNEJ ORAZ MEGA EMPATYCZNEJ I WYSOCE WRAŻLIWEJ ISTOTY SŁYCHAĆ!

Otóż, kochani, przedstawię Wam może tylko jej dzisiejszy dzień… Nie wykonała dziś [PIĄTEK, 31.XII.21] już żadnego uziemiania z wielu powodów, po obejrzeniu jeszcze wczoraj opublikowanego nagrania przez Gracjana, poczuła się wręcz niemal znowu okropnie. Tak ponownie! Doskonale to widzi, iż on wciąż ubiera się w te czarne T-Shirty, w których jej się przecież zawsze podobał. I ona oczywiście to dostrzega i bardzo ceni…, ale dokładnie po tym nagraniu zaczęła sobie ponownie myśleć, że… została zdradzona, czy może bardziej opuszczona…

Tak właśnie…, tylko wiesz, co tu było dla mnie w tym momencie najgorsze…, że ja przecież wcale aż taaaak dobrze nie słucham jednak tej mojej DUSZY, mojego serca i jednak intuicji… Bo przecież, cholera jasna, znowu, jak można być tak głupim człowiekiem, aby nie być ze sobą do końca szczerą i dopowiadać sobie jakieś rzeczy… A przecież najgorszym jeszcze było to, że dochodziło nawet do takich momentów, iż wizualizowałam sobie, że kocham się z nim fizycznie, czyli…, że uprawiamy sex! I… ,co więcej, przecież pieściłam siebie tak długo…, aż w końcu udało mi się osiągnąć orgazm… 🤦‍♀️

I wtedy właśnie byłam z siebie taka dumna i szczęśliwa, bo to był ten moment, kiedy wiedziałam, że jestem z mężczyzną, którego po prostu kocham całym moim sercem, z którym doskonale się rozumiemy i któremu przede wszystkim ufam! Wciąż jednak pamiętałam o tym, co mi w nim jednak już wielokrotnie przeszkadzało… Ale wciąż mówiłam sobie, że przecież NIE MA IDEAŁÓW! I wciąż sobie myślałam o tym, że ok. przecież nie tylko ja w nim będę musiała zaakceptować te rzeczy, które mi nie do końca pasują/ odpowiadają, bo…, gdyby już udało się nam stworzyć wspólnie parę, on byłby zmuszony [a podobno, jak się kogoś kocha…, to wiele rzeczy można zaakceptować = spójrz tylko, cóż ja założyłam!!!🤦‍♀️] boooszeee i tu właśnie już wychodzi mój debilizm ponownie…

No więc, dopiero kilka dni temu…, to do mnie znowu dotarło, cóż to jest tak naprawdę… Wcześniej pomyśliwałam sobie, że ok, przecież nie musimy się tak we wszystkim zgadzać, bo w związku chodzi przede wszystkim o to, by się uzupełniać [Koncept miłości według filozofa Platona].

I teraz to dostrzegłam tak naprawdę, co jest tu dla mnie jednak równie ważne… A mianowicie głos, jego tempo/ barwa… Tak bardzo potrzebuję tego, aby był on jednak ciepły… Tego mi chyba zawsze brakowało, bo słysząc taką właśnie barwę głosu, od razu kojarzy mi się to ze spokojem, a to przecież z tym zawsze brakującymi mi BEZPIECZEŃSTWEM! I to był właśnie moment, kiedy zauważyłam, że najwidoczniej AŻ TAK DOBRZE I KONKRETNIE nie określiłam tego MOJEGO WYMARZONEGO PARTNERA… Jakoś wtedy jeszcze nie przyszło mi to nawet na myśl…, a już tym bardziej nie zapisałam sobie tego na tej kartce z tym wyobrażeniem/ marzeniem /opisem, JAKI POWINIEN BYĆ TEN MÓJ UPRAGNIONY I PASUJĄCY DO MNIE PARTNER… Zatem, to jest chyba dla mnie kolejna lekcja, którą wciąż muszę odrobić!

Ok, kochana moja, ale może przejdźmy choć do opowiadania, jak ten Twój dzisiejszy dzień jednak wyglądał [bo jestem pewna, iż już z tego będzie można, co nieco wywnioskować]. Opowiadaj proszę, bez żadnego oceniania, jak ten PIĄTEK, 31.XII.2021 Tobie przebiegał.

Najpierw jednak chciałam tu wstawić to, co od wczoraj wieczora sobie jeszcze zapisywałam w tej moje komórce:

Tak właśnie ta moja notatka wygląda… Teraz już, kurczę, znowu kompletnie nie pamiętam, cóż ta końcowa godzina oznacza… Ale dochodzi do mnie, że chyba właśnie o tej musiałam zakończyć jednak oglądanie go. A wcześniej naturalnie zatrzymywałam, jak wstawałam…, czy to do kuchni, czy do ubikacji… No i jeszcze znowu ta magiczna 11 🌟 na końcu mi wskoczyła 🤗. I to są dokładnie te momenty, kiedy ja już naprawdę NIC NIE ROZUMIEM… Czy miało mi to jego nagranie jednak służyć, czy też kompletnie odwrotnie… A dalej zaś mam jeszcze 2 wpisy…, które wyglądają następująco:

To może, kochana podaj tu tak szybciutko jeszcze tyle, ile z tej Twojej rozmowy z Szymonem pamiętasz, ok?

Widziałam kochana moja, iż kompletnie nie chciałaś mówić z jakiego powodu już tego nie wykonujesz… Nie czułaś wtedy tego, by rzec, że obecnie w ogóle już nawet nie podejmujesz żadnej wizualizacji… [a Ty wrażliwa i delikatna kobieto, nie potrafiłaś wyobrażać sobie nigdy czysto mechanicznego seksu, bez żadnego uczucia!] Zatem, skoro poczułaś się tym Gracjanem rozczarowana, czy może bardziej wtedy właśnie sobą i tą swoją znowu nieprawdziwą wizją tego… Tak więc, po prostu przestałaś już to wykonywać. Bo nie potrafisz się samym pieszczeniem siebie po prostu bawić, gdyż kompletnie nie sprawia to Tobie przyjemności wtedy!

Rozumiem, moja droga, ale przybliż tu proszę dokładniej, DLACZEGO tak się czułaś?

Ok., wiem, że zadajesz mi tu właśnie takie pytania, bym mogła otwarcie przedstawić to wszystkim tym, którzy mnie przecież jeszcze nie znają 😋. Tak więc wtedy, tak, jak już powyżej wspomniałam, doszło do mnie to jednak, że … owszem podziwiam niezmiernie tą jego wiedzę i ja, podkreślam: tego nigdy nie kwestionowałam! Tylko jednak, coraz bardziej to do mnie znowu dochodziło, że przecież, do cholery, można mieć tak dużą wiedzę, ale… przekazywać ją w znacznie inny …. łagodniejszy sposób… Mądrze, ale jednak bardziej delikatnie i czule…, choć nie! To oczywiście nie był dla mnie nigdy jedyny powód, bo zawsze wierzyłam w to, że przecież dla drugiej osoby, dla której jest się jednak ważnym [w ogóle zauważ, cóż ja tutaj już założyłam…, 🤦‍♀️] i która także taka jest dla Ciebie, człowiek potrafi wiele zmienić, tak, również w sobie samym. Ale najważniejszym i najbardziej istotnym było dla mnie zawsze przecież to, że on na wszystko miał jakąś teorię! I ok., to absolutnie nie jest niczym złym!

Bo uważam, że to może baaardzo ułatwiać nasz byt, sama wciąż i nieustannie próbuję tyle rzeczy zrozumieć w moim życiu… Ale, do cholery przecież od niego wychodzi TYLKO TEORIA! Tzn. odnoszę wrażenie, że on opowiada o tym wszystkim, jakby znał to z doświadczenia. Tylko… sam wciąż NIC Z TYM NIE ROBI??? To, jak ktoś taki może w ogóle mówić, że każdy związek, jest nowym doświadczeniem? Dlaczego więc, w takim razie, kompletnie nie zareagował choćby na to, jak ja próbowałam wyciągać do niego rękę/ dłoń???

Nie otrzymałam od niego przecież ANI RAZU JAKIEJŚ ODPOWIEDZI! Choćby, byłoby dla mnie jasne, gdyby odpisał mi wprost ODPIEPRZ SIĘ ODE MNIE… Tzn. z całą pewnością on by taki słów nie użył, ale wiesz, o czym tutaj mówię… Gdyby mi podziękował i napisał, że już nie życzy sobie/ nie chce, bym więcej do niego pisała… , to bynajmniej wiedziałabym, na czym stoję… A tak, uważam, że najgorszym tutaj jest ta NIEWEDZA…

boooszeee, nie potrafię nawet tego dobrze wyrazić… Ale, no co tu dużo mówić, mówię, po prostu to CO CZUJĘ! A doskonale o tym wiem, że tu wciąż przeważa głos tej Maleńkiej Nieukochanej Moniczki właśnie, która wychowywała się bez ojca i sama przybrała w związku z tym wiele takich rzekłabym męskich jednak cech…

Moja kochana, ale poczekaj proszę, bo to, że przecież jesteś tak i dzielna, zaradna, a wreszcie mega wręcz kreatywna, nie jest przecież niczym złym! A rzekłabym, że wręcz przeciwnie moja droga!!! Gdyż, moim zdaniem, właśnie od takich osób trzeba się uczyć!

Tak, masz rację, ale cóż próbuję tu wyrazić… Może, jak zwykle, nieudolnie mi to wychodzi, ale ta mała dziewczynka, która później już dorosła… Nie będę tu twierdziła, że wciąż i nieustannie marzyła o tym, by mieć kogoś, kto prowadzi ją za rączkę. Nie! Była/ jest DUMNA z siebie i swojej zaradności, kreatywności oraz MEGA ODWAGI, z całą pewnością wciąż bardzo zaskakującej dla współczesnego społeczeństwa, nauczonego przecież postępować wobec reguł i schematów… , które, jak widać wciąż zapomniało o tej prawdzie [ponieważ nie mogę tutaj już wstawiać żadnych zdjęć…, to po prostu to przepiszę]:

O WIELE SENSOWNIEJ JEST NIE PODĄŻAĆ ZA LUDZKIMI OPINIAMI, CHOĆ ZAWSZE WARTO KAŻDĄ Z NICH BRAĆ POD UWAGĘ. ALE ROZWAŻAĆ NIE ZNACZY AUTOMATYCZNIE SIĘ Z NIMI ZGADZAĆ, CZY SIĘ DO NICH STOSOWAĆ. (…) W SŁUCHANIU CUDZYCH ARGUMENTÓW NALEŻY ODDZIELAĆ EMOCJE OD FAKTÓW. (…) TRZEBA STAĆ SIĘ WEWNĘTRZNIE NIEZALEŻNYM OD NAJBLIŻSZEGO OTOCZENIA Marek Kamiński „Wyprawa”

Zawsze jednak marzyłam o tym, aby pobyć sobie po prostu także tą niewinną i delikatną kobietką… A później już znaleźć się w ramionach i przy boku takiego MĘSKIEGO, MĄDREGO, ŚWIADOMEGO, KONKRETNEGO, ZDECYDOWANEGO/ ZARADNEGO, ale też PRZEDE WSZYSTKIM CZUŁEGO/ DELIKATNEGO/ EMPATYCZNEGO mężczyzny…

Tak więc, po tym, jak udało mi się jakiś tam orgazm znowu osiągnąć… Ten jednak kompletnie nie sprawił mi żadnej radości, to był taki czysty akt, będący chyba bardziej jakimś desperackim oczyszczaniem się, czy coś takiego.🤦‍♀️

Relacjonuj, kochana proszę dalej.

Moja, kochana, przecież już nie raz o tym rozmawiałyśmy! Bardzo Ciebie proszę, przestań siebie tak okropnymi słowami określać i nazywać! Powtarzałam to już Tobie wiele razy, że nawet mi osobiście się często wydawało, iż on jakby te słowa także do Ciebie kieruje… Zatem, teraz pomyśl raczej o tym, czy ktoś taki, jak on może uchodzić za autorytet? Przecież nawet, gdyby to, że jednak na siebie trafiliście wydarzyło się rzeczywiście jakoś przypadkowo [choć, jak PODOBNO WSZYSCY WIEMY!!! ONE NIE ISTNIEJĄ!]

Nie będę już tego, kochana moja, kompletnie kryła, ale mnie również on już rozjuszył… i to porządnie. Pozwól, że teraz jeszcze dokończę to, co zaczęłam. Otóż, kontynuuję, więc gdyby jakimiś cudem to, że w ogóle na siebie trafiliście nie było jego zamierzeniem, to moja droga, podkreślam, Ty później już się po prostu odważyłaś jednak [a doskonale widziałam, ile Ciebie to wysiłku kosztowało!!! Najpierw odnalezienie tego jego adresu @, następnie w ogóle ułożenie, napisanie i w końcu wysłanie jemu tych maili]…

A w dodatku, wiedziałaś jakim on jest niepewnym człowiekiem, bo przecież doskonale potrafiłaś o tym wyczytać z tych jego filmików. Dlatego Ty postanowiłaś, że dodasz mu choć trochę odwagi i zaczęłaś sama próbować nawiązywać z tym człowiekiem jakiś kontakt. A moja, kochana, czyniłaś to przecież w bardzo wyszukany i łagodny wręcz sposób…, bo bardzo nie chciałaś wychodzić nigdy na jakąś osobę, która się narzuca i jest niemal nachalna!

Tak więc podkreślam ponownie NIE POWINNAŚ MIEĆ DO SIEBIE O NIC PRETENSJI, NIE TY! To raczej ten człowiek, który doskonale już wie, ile Ty przeżyłaś [piszesz tu o tym przecież całkowicie otwarcie! A w dodatku podzieliłaś się z nim również własnym wypisem ze szpitala!] Teraz jeszcze tylko spojrzałam na dokładną datę tego Twojego pierwszego @ do niego, była to dokładnie

A ten swój wypis, kochana, wysłałaś do niego w @ zatytułowanym NIGDY NIE MÓW NIGDY, pon., 2 lis 2020, 10:08… Także, moja droga, naprawdę uważam, że TY NIE MOŻESZ SOBIE NICZEGO TUTAJ ZARZUCAĆ! Przepraszam, że tak przerwałam Ci jednak to Twoje opowiadanie…, ale naprawdę mnie tu TAK PONOSI, że ledwo już stoję w miejscu…

Nie uwierzysz, ale dokładnie teraz, przyszły mi one jeszcze do głowy, gdyż doskonale pamiętam to Twoje ówczesne niemal zdziwienie i całkowite jednak niezrozumienie, tego, co pojawiało się w Twojej główce, a mianowicie te właśnie słowa:

Spojrzałam jeszcze tylko na komórkę, by upewnić się, czy mam coś do zrobienia… Oczywiście z tego uziemiania już dziś nic nie było, bo w ogóle mi się nie chciało już nawet tylko wychodzić, jak dostrzegłam, że nie ma już żadnego śniegu, tylko błoto…, bo zaczęło już niestety padać…

Jednak tak cały czas myślałam o tym wszystkim, co się właśnie stało…, że popełniłam tyle jednak błędów, bo przecież:

Wiem, kochana moja, iż tutaj mógłby zapewne każdy zdrowo myślący człowiek Tobie zarzucić, że jak Ty niby to sobie wyobrażałaś, on miałby po Ciebie przyjechać i tak bez żadnego odpoczynku miałby Ciebie niby od razu zabrać do siebie do tego Krakowa???

Nie, chwileczkę, wiem dobrze, jak to może wyglądać… Że ta moja głowa rzeczywiście tego nie przemyślała dobrze… Ale ja dokładnie wiem [i on powinien także to wiedzieć!], że to przecież nie tak… Bo mi przede wszystkim chodziło o to, aby on zechciał się do mnie w końcu odezwać, nawiązać jakiś kontakt… A przecież dostał, do cholery jasnej, prócz mojego adresu mailowego, także mój nr tel. [który widnieje w stopce @!]. Tak więc, przecież wystarczyłoby tylko napisać! Ewentualnie zainstalować sobie jeszcze tego WhatsAppa, jak go nie ma… i wówczas moglibyśmy już być choć w jakimś kontakcie bardziej osobistym, że tak się wyrażę.

A dodać jeszcze tylko chciałam, że dla mnie najważniejszym było, BY MÓC Z NIM TEN WŁAŚNIE CZAS SPĘDZIĆ, byśmy mogli się w końcu osobiście lepiej poznać, tak więc to miejsce naszego spotkania było już, tak naprawdę wtedy najmniej istotne… Ale przede wszystkim tak bardzo chciałam, by się w końcu do mnie odezwał! Przecież wówczas, moglibyśmy już oboje coś ustalić/ wywnioskować… W końcu, co dwie głowy to nie jedna! A on powinien już raczej o tym dobrze wiedzieć, że ja nie potrafię tak jeszcze szybko i sprawnie myśleć prawidłowo! Poza tym, to przecież kiedyś ja sama mu zaproponowałam pobyt u mnie w te ciepłe wakacyjne miesiące nad morzem właśnie.

I…, kurczę, przecież nie chodziło mi tutaj o to, aby się z nim przespać!!! Ja tak po prostu nie potrafię, a tym bardziej, jak kogoś jeszcze dobrze nie znam! Mam wprawdzie szerokie to moje łóżko, ale też i karimatę oraz śpiwór! Więc wystarczyło tylko przecież ewentualnie jeszcze podpytać, jak moglibyśmy to rozwiązać… Bo jest oczywistym dla mnie [i z tych jego filmików wywnioskowałam, że dla niego także], iż

I wcale nie będę tu pisała tego, że najwidoczniej jestem totalnie głupią i tępą kobietą, skoro wciąż nie wywnioskowałam sama, że…, no skoro się do Ciebie mężczyzna wciąż nie odezwał… [i nie będę cytowała tutaj żadnego Tołstoja: CZĘSTO NAJMĄDRZEJSZĄ ODPOWIEDZIĄ JEST MILCZENIE…] Bo, ja naprawdę dobrze wiem, że nie każdy ma w sobie tyle odwagi… [sama też przecież AŻ taka odważna jednak nie jestem…] No dobrze, nie będę twierdziła, że tak nie było od początku, bo to przecież ja sama wyłowiłam Gutka w tym stawku zwanym gadu- gadu, hehe.

No, a teraz po tym wypadku ta moja odwaga jednak się zwiększyła, ALE TO TYLKO PRZEZ TO, ŻE TO MYŚLENIE WŁĄCZA MI SIĘ JEDNAK PÓŹNIEJ, ZATEM NAJPIERW COŚ ROBIĘ I JAKOŚ JEDNAK DZIAŁAM,😋, nim zdążę jeszcze to sobie przemyśleć, ale to i tak wychodziło mi najczęściej na dobre, bo wówczas mogłam choć mówić te słowa . A poza tym zawsze byłam przecież zdania, że

To po pierwsze, kochana moja. To są wciąż niestety skutki tego Twojego poważnego urazu głowy i mózgu! Które, jak mam nadzieję wszyscy już o tym wiedzą, no ja o tym wiem, moja droga, najbardziej! Jak Ty niesamowicie wręcz WYEWOLUOWAŁAŚ i już się zmieniłaś! I to właśnie tylko i wyłącznie POPRZEZ WŁASNĄ PRACĘ NAD TYM I NAD SOBĄ SAMĄ! Sama przecież już to doskonale wiesz, ile pracy w to swoje życie włożyłaś i jak wiele kosztowało Ciebie samą dojście do momentu, w którym obecnie jesteś! A dobrze wiem, że to jest przecież TYLKO I WYŁĄCZNIE KOLEJNY ETAP na Twojej drodze…

Owszem, bo, jak widać ja się nigdy nie poddaję… Aż szczerze mówiąc, sama nie mogę w to uwierzyć… Ale dobrze o tym, wiem, iż czasem także trzeba drugą osobę jakoś wspomóc, ewentualnie zachęcić do działania… Ale, wracam już do tego tematu… i tak doszłam tu znowu do wniosku, że przecież, gdyby z tym Sylwkiem nic nie wyszło , to już choć mielibyśmy do siebie jakiś bezpośredni bardziej kontakt… i moglibyśmy się już w taki właśnie sposób może jednak jakoś bardziej poznawać, komunikować!

Teraz już nic więcej sensownego nie przychodzi mi tu jeszcze do głowy… Wiem jednak jedno, że taaak cholernie źle mi wtedy właśnie było…, bo czułam się znowu po prostu oszukana, jednak najbardziej chyba przez samą siebie i tą moją chorą wręcz interpretację tego wszystkiego…

W dodatku, ja, cholera, nieustannie wręcz powtarzam tu na tym moim blogu, jaką to ja niby jestem superwoman i jak trudno mnie pokonać …, gdyż wciąż uważam, iż I tak właśnie wtedy pomyślałam sobie, do cholery!

Weź się w garść kobieto, opanuj się troszkę i nie rób jakichś tragedii, bo nic aż takiego rzeczywiście się nie wydarzyło!!! Wtedy też przychodziła mi ponownie na myśl ta właśnie Angelika, która przecież opowiadała mi o tym, jak ona faktycznie fizycznie kochała się z chłopakiem, który później ją po prostu w jeszcze bardziej szmaciany sposób zostawił!

Zatem dodaj tutaj proszę, cóż to było konkretnie.

Otóż, pamiętam, że wówczas, jak zajrzałam do mojej skrzynki… to patrzę taka zdzwiona, że jest tam wsadzony jakiś kluczyk… i spoglądam dalej, a jest on podpisany adresem ulicy i nazwą ŚMIETNIK, hehe. Jeszcze wtedy bardzo mnie to ucieszyło, bo przecież ja często wychodząc gdzieś z domu, zabieram ze sobą tylko ten mniejszy pliczek tych kluczy, w których jednak brakuje tego właśnie kluczyka do śmietnika. Stąd zawsze, zabierając i tak te śmieci ze sobą [bo przecież jak już gdzieś wychodziłam, to stwierdzałam, że bez sensu, aby tych śmieci także przy okazji ze sobą nie wziąć].

I w ten sposób kładłam je zawsze tam przed tą główną bramą tego budynku od tych właśnie śmietników. Dlatego, to była dla mnie taka jednak miła niespodzianka, bo pomyślałam, iż ktoś musiał to widzieć bardzo dobrze i najwidoczniej pomyślał, że ja tego kluczyka w ogóle nie posiadam, 🤭. A ja go przecież miałam! tylko wraz z innymi kluczami, których nie zabierałam tak często ze sobą właśnie!😋

Oglądając ten film właśnie i ponownie czytając sobie także ten wpis, słuchając również jeszcze jakichś utworów, które mogłyby mnie choć trochę jednak uspokoić…, bo z tego Lidla wracałam już niemal z płaczem… W drodze powrotnej bowiem, już taaaak bardzo chciało mi się płakać i…, co więcej znowu nie widziałam sensu tego mojego życia…

NIEUSTANNIE PODEJMUJĘ „WALKĘ”, BO NAPRAWDĘ NIE NALEŻĘ PRZECIEŻ DO OSÓB, KTÓRE SIADAJĄ, PŁĄCZĄ, ROZKŁADAJĄ RĘCE I MAJĄ TYLKO PRETENSJE DO INNYCH, O TO, CO IM SIĘ PRZYDARZYŁO!

I tak, moja droga przecież ledwo Ty zadzwoniłaś i oznajmiłaś jej, że jednak zrezygnowałaś z tego Sylwestra [o którym przecież ona była pewna, iż będzie organizowany i to właśnie ze znajomi z tych warsztatów!], bo jednak nie czujesz się najlepiej… Kochana moja, popatrz, właśnie teraz jeszcze pomyślałam sobie, że spójrz, wiem, iż to jest dla Ciebie bardzo przykre, że Ty jednak nie masz z tą swoją rodzicielką takiego dobrego kontaktu, jak choćby ta Lipa ze swoją córką…

No przestań! Dla mnie jest to niemal oczywiste, że one są całkowicie innymi istotami niemal! Moja matka i joga, czy medytacja? Albo też taka kreatywność, jak ta moja niesamowita wręcz była nauczycielka od niemieckiego… Przecież dobrze to wiem, że one niemal całkowicie kompletnie od siebie odbiegają… I tu już naprawdę nie chodzi mi tylko choćby o podejście do tego uziemiania, jakiego ja dokonałam jeszcze tego 30.XII. Doskonale o tym wiedziałam, by nawet mojej własnej matce o tym nie wspominać…

Całkowicie inaczej to przecież wyglądało z tą moją była nauczycielką… Sama widziałaś zresztą, reakcję tej Lipy właśnie, ona mi napisała wow, i że ona również też ma zamiar to uczynić. A moja matka wyjechała by zaraz z tekstem, że brrrr…, to z całą pewnością skutkować będzie, co najmniej przeziębieniem…🙅‍♀️🙄🤦‍♀️ i takie tam różne jej teksty, buhaha. A teraz sobie jeszcze pomyślałam, że w takim razie chyba dobrze, że jej o tym w ogóle nic nie mówiłam, bo przecież dla niej, to byłby właśnie argument, że teraz właśnie mnie to przeziębienie złapało jeszcze… I jakim to trzeba być nierozsądnym, żeby wiedząc, że wkrótce mam mieć ten wyjazdowy Sylwester…, podejmować się jeszcze czegoś tak głupiego, jak wychodzenie i to boso na śnieg???

Przychodzi mi teraz na myśl, to samo, co Tobie rzekła jeszcze ta Angelika kiedyś…, że przecież [TU BĘDZIE ZNOWU O DOSZUKIWANIU SIE PLUSÓW I DOBRYCH STRON😋] to jest wspaniałe, iż ona jest tak mało świadomą osobą i nawet nie zadaje żadnych konkretnych pytań o to właśnie! Stąd możesz czuć się zawsze tak swobodnie, bo dobrze już zdajesz sobie z tego sprawę, że ona w życiu nie zaczęłaby dochodzić jakichś szczegółów….

A teraz podam tu już tylko reakcje tej Twojej rodzicielki na to, cóż Ty jej oznajmiłaś…

I dosłownie w tym momencie, już nie wytrzymałaś… I złapał Ciebie już taki wręcz wkurw, że po prostu przeklęłaś i właśnie to była chwila, kiedy jednak pożałowałaś, iż w ogóle to powiedziałaś!

Kochana moja, spójrz, która to już godzina nas zastała…. Jest już przecież już 2:38! Tak, dobrze wiem, że jest to Sylwester, ale może jednak już byśmy poszły sobie spać, zabierając ze sobą naturalnie również tą małą Moniczkę 🤗.

Wiesz co, ale ponieważ właśnie teraz mam takie jeszcze flow… to może dajmy sobie czas, choćby jeszcze do godz. 3! A co? Przecież możemy udawać, że jesteśmy na jakiejś bardzo atrakcyjnej imprezie, hehe, 😋. A poza tym, zauważ proszę, że wcale tak naprawdę nawet nie potrzeba nam jakoś takich różnych zewnętrznych bodźców…, bo wspaniale się czujemy przecież we dwie w takiej właśnie cichej atmosferze, gdy nikt nam tu w niczym nie przeszkadza😉 i na spokojnie możemy zająć się teraz jeszcze [do tej 3!] tą naszą pracą.

Dodam nawet, iż spójrz, dziś już może nawet będziesz mogła ponownie, jak kiedyś, zacząć schodzenie do tej mniejszej dawki tego MIRTOR… Ale ok, niczego tu nie zakładajmy! Niech wydarza się najlepsze!

A wiesz, co teraz mi przyszło na myśl? Chciałam Ciebie tylko zapytać, czy zdajesz sobie z tego sprawę, że istnieje jeszcze coś, co mnie zwłaszcza teraz tak trzyma przy życiu i bardzo dodaje mi tej jednak energii?

Moja droga, ja jestem tego po prostu pewna, że nie jakieś tylko ogromne wręcz! I przecież NIE TYLKO NA NIEJ, ALE NA WSZYSTKICH UCZESTNIKACH TYCH WARSZTATÓW! A już z całą pewnością to, w jaki Ty wówczas sposób do tego podchodziłaś! Przecież, to właśnie z tego powodu, że byłaś wówczas tak niesamowicie wręcz optymistyczna, pomimo wszystko! I to Twoje zaskakujące niemal podejście do bytu w ogóle, kiedy to opowiadałaś o tym swoim życiu… Jak bardzo starałaś się / i STARASZ SIĘ NADAL!!! w każdej kolejnej trudności, dopatrywać raczej jakiejś kolejnej nauki i lekcji z niej właśnie płynącej! Poza tym właśnie poprzez tą swoją opowieść o sobie i Twoim bracie dałaś im poniekąd już wtedy dowód na to, że .

W dodatku, moja droga Ty, zawsze niemalże pokazywałaś, nie wiedząc przecież nawet, że Ty to robisz, gdyż tak naprawdę Ty nigdy, kochana moja, nie trzymałaś się przecież żadnych teorii, a właśnie tym swoim postępowaniem pokazywałaś następującą rzecz:

A robisz, kochana moja, to przecież nieustannie! Doskonale już wtedy wiedziałaś, zebrawszy już jednak TAAAAKI BAGAŻ DOŚWIADCZEŃ, że sytuacje i rzeczy wydarzają się dla nas, a nie przeciwko nam! Byłaś już wówczas tak niesamowicie świadomą osobą, która we wspaniały sposób zdawała sobie z tego sprawę, że w naszym życiu nie ma żadnych przypadków! A myślisz, że tak od parady otrzymałaś wówczas ten przydomek/ określenie gwiazda?

Dlatego, spójrz, jakie to jest jednak ważne, z jakimi ludźmi na codzień przebywasz, a już zwłaszcza teraz w tych jednak skomplikowanych czasach…

A jestem pewna, moja kochana, że właśnie ta Anna stanie się taką Twoją dobrą i najbardziej odpowiednią jednak nauczycielką/ przewodniczką. I właśnie ona nauczy Cię i pomoże zrozumieć nowe rzeczy. Bo dobrze już wiesz, iż ta kobieta ma na Ciebie taki dobry wpływ, przenosi te jednak bardzo dobre wibracje

Ok. kochana za 7 minut już jest godz. 3! także teraz zmykamy już od spanka!

Po zakończeniu tego właśnie, co powyżej widzicie, a przypomnę tylko, iż rozpoczęła tą swoją medytację o godz. 10:25. Mam nadzieję, że pamiętacie o tym, iż ona ma wpisany taki standardowy tekst w swojej komórce codziennie. Jednak, jak już rzeczywiście siada na tą swoją poduszkę to zawsze odznacza to najpierw tymi 3🧡🧡🧡następnie dodaje godzinę i spogląda, co tym razem jej się ukarze! A jak widać powyżej, były to ponownie te właśnie cyfry 22.04 🌟

Trzeba tutaj dodać, że Mała Mi NAPRAWDĘ NIGDY NIE JEST W 100% PEWNA, CÓŻ TYM RAZEM JEJ PO TYM MYŚLNIKU WYSKOCZY! Zdążyliście ją, miejmy nadzieję, choć troszkę tutaj poznać = to jest kobieta, która taaak bardzo lubi wszystko sprawdzać. I uwierzcie [bądź oczywiście nie, to Wasza indywidualna sprawa, naturalnie 😉], albo posłuchajcie jeszcze proszę jej sami, co nasza bohaterka ma tu w tej sprawie do powiedzenia:

Próbowałam to tak bardzo obczaić i wyszukać jakąś regułę i tak, przedstawię tu, czego się dowiedziałam. Otóż przed chwilką [01.I.22, godz. 16:31] sprawdziłam to ponownie i tak, TYM RAZEM ZAWSZE [poniżej wpiszę znaki a zaraz po nich cyfry jakie się dziś/ teraz wyjątkowo cały czas pojawiają]:

No dobrze, ale znowu się rozgadałam, hehe, 😋. Bo, jak widzicie mojego życia naprawdę nie da się tak szybko i krótko opowiedzieć. A poza tym odnoszę wrażenie, że aby być lepiej zrozumianą, powinnam jeszcze o tym wspomnieć, także to również dodać… A tak w ogóle to u mnie naprawdę, niemal do każdego wydarzenia, otwiera się zaraz kolejna jeszcze szufladka w mojej głowie…, a to z jakimś skojarzeniem/ sytuacją/ wydarzeniem, itp.

Kochana moja, nie uwierzysz wprost, cóż mi teraz przyszło na myśl!!! Że może właśnie to jest ten DAR, który otrzymałaś właśnie po tym wypadku! Nie mówisz wiele, ale za to wspaniale piszesz i wychodzą tu naprawdę niemal CUDA z tych Twoich opowieści… A teraz przypomnij sobie jeszcze tylko tę bekową i niemal odjechaną sytuację, kiedy to Ty, będąc jeszcze w szpitalu… po usłyszeniu jakieś słówka potrafiłaś zaraz niemal przywołać sobie związane z nim pierwsze skojarzenie, jak ta sytuacja z tym „SUPER CHRUPER, CO TO ZA SMAK…”

No, muszę Ci powiedzieć, że zwalałaś mnie po prostu z nóg,, buhaha,🤣. Albo kolejne: A może tak, a może tak, a może nie? Kto to wie? A może tak, a może nie? [KALIBER 44 – Może tak, może nie [AUDIO PREVIEW] – YouTube] No dobrze, kochana moja, ale już dokończ to, o czym zaczęłaś i miałaś zamiar tutaj jeszcze napisać.

A teraz, jakby na potwierdzenie tego, że Mała Mi wcale tu nie kłamie, spójrzcie proszę tylko jeszcze na poniższe komentarze [naturalnie jej mama oczywiście ponownie wyjechała z tymi GIFAMI, buhahaha,🤣]

To może jeszcze, nim, kochana moja, przejdziesz ponowie do czytania tego wpisu od początku [bo bardzo dobrze o tym wiem, że to jeszcze chciałaś zrobić,😉]. Uważam, że…, może niekoniecznie „niezbędnym”, ale z pewnością byłoby to jednak pożyteczne, gdybyśmy zaczęły udostępniać i dzielić się z innymi, tymi Twoimi jeszcze wczorajszymi notatkami w tej komórce, kiedy to wcale tak dobrze się nie czułaś… Gdyż wówczas, widząc już to, co się rzeczywiście pojawia, będzie nam zdecydowanie łatwiej do tego się odnosić i nawiązywać, ok?

No dobrze, ale pod warunkiem, że będziesz mi pomagała w tych wyjaśnieniach. Bo przecież wszystko o mnie wiesz, 😋. Także przechodzę od razu do tych moich zapisków już po tym, jak przedzwoniłam do swojej rodzicielki… Zatem:

Natomiast, jak mniemam, ten filmik Gracjana włączyłam sobie tylko na chwilkę, bo łudziłam się, że może jednak źle go jednak jeszcze początkowo oceniłam itp. Za chwilkę jednak doszłam do wniosku, że NIE! Ja przecież przyznałam, że uważam, iż ta jego wiedza jest naprawdę duża i korzystna, TYLKO, że ja doszłam zaraz do wniosku, że ta obecna rzeczywistość jest tak jednak trudna, przykra i przytłaczająca, że nie chcę KARMIĆ MOJEJ GŁOWY I UMYSŁU takimi rzeczami, a już tym bardziej podanymi w taki właśnie sposób i dokładnie takimi słowami [boooszeee, ja doskonale wiem, jak to brzmi…] Lecz ponownie piszę tu TYLKO I WYŁĄCZNIE O SWOIM OSOBISTYM ODBIORZE TEGO!

W powyższym widać, iż po tym myślniku, ponownie wyskoczyły mi te cyfry, co zazwyczaj. Wiedzcie tylko, iż ja teraz już naprawdę nie jestem pewna w 100% tego, ale ponieważ EWIDENTNIE SOBIE TO WPISAŁAM, zatem będę po prostu tutaj mówiła, cóż mi się wydaje, jak to było… Także, że ten właśnie film Beauty… oglądałam, to wiem z całą pewnością, bo przecież w nim m.in. usłyszałam ten cytat, który mnie tak jednak jeszcze zmotywował, aby wykonać ten telefon do mojej mamy.

I kolejny mój zapisek, kiedy już byłam znowu wszystkim tak zdesperowana i wycieńczona wręcz [wciąż burdel na chacie, rozwieszone tylko pranie], a jak wiesz, wówczas byłam jeszcze na siebie totalnie zła, że przecież nakupowałam takie rzeczy, których przecież w żaden sposób nie dało się zjeść na ciepło… Ok, ale już to naprawdę pominę teraz i wstawię tylko jeszcze ten mój kolejny zapisek, który wyglądał tak:

Oczywiście, że tak! Bo dzisiaj już znowu w tak niemal zaskakujący sposób odzyskałam tą SIŁĘ I MOC!!! Co jest dla mnie wręcz zaskakujące, bo DODAM TYLKO, że wciąż mam straszny bajzel na chacie, wiszące pranie, kompletnie nie umyta łazienka, niepoprasowane rzeczy, nie odkurzone itp., itd… A jednak siedzę i się uśmiecham do siebie i do świata. Jak jeszcze udałam się do łazienki i tam przebrałam, luknęłam szybko w lusterko… i AŻ NIE MOGŁAM W TO UWIERZYĆ, ŻE MOJA TWARZ TAK PROMIENNIE WRĘCZ WYGLĄDAŁA, pomimo tego, że spałam przecież tylko jakieś 5 godzin!

I tak niesamowicie się z tego cieszę, że uczyniłam sobie jednak fotkę, bo właśnie przyszło mi od razu na myśl, że choćby z tym zdjęciem będę mogła przesłać ludkom jakieś odpowiednio wykreowane i napisane życzenia noworoczne.

Nie! Ja się tutaj naprawdę z niczym już nie wyrabiam… Właśnie, tak przy okazji, chciałam jeszcze tylko OTWARCIE POWIEDZIEĆ, ŻE BYŁOBY MI O WIELE ŁATWIEJ I PRZYJEMNIEJ, GDYBYM MIAŁA KOGOŚ, KTO ZECHCIAŁBY MNIE CHOĆ TROSZKĘ ODCIĄŻAĆ W TYCH MOICH OBOWIĄZKACH! Robię oczywiście, co powinnam w pierwszej kolejności. I podkreślić teraz znowu muszę, bo jestem dumna z tego faktu, w ogóle dziś / teraz właśnie z mojego podejścia do siebie i tego życia w ogóle! Bo ROBIĘ WSZYSTKO NA SWOJE, PODKREŚLAM!, MOJE WŁASNE 100%!!! 💪

I jestem z tym naprawdę ok. Co więcej, uważam znowu, że ta moja obecna sytuacja jest cholernie wręcz korzystna. Tak właśnie! Jedyne, co mi tu jeszcze przychodzi do głowy…, to, że … jestem po prostu ZAJEBISTA 😋. Dokładnie tak! Niczego się tu przecież nie wstydzę i pokazywałam tu całą moją drogę, jaką do tej pory było mi dane przejść… Niczego nie ukrywam! Widzieliście mnie, dokładnie taką, jaka byłam i z tym wszystkim, co mi się przydarzało. A co jest tutaj dla mnie najważniejsze, muszę to podkreślić! Starałam się i nadal staram oczywiście, dbać o siebie i o mój wygląd, ale on nie był dla mnie jakoś nigdy chyba priorytetem, stąd w ogóle nie obawiałam się nigdy pokazywać to wszystko, co przeszłam i naprawdę jestem z tego dumna, z każdej kolejnej nawet blizny, która się n moim ciele pojawiała.

A tutaj pokażę jeszcze te etapy mojego rozwoju i ciii…, proszę daj mi skończyć! Bo ja na tu i teraz naprawdę uważam już, że UDAŁO MI SIĘ STAĆ TYM PIĘKNYM MOTYLEM, a teraz wstawię jeszcze te fotki przedstawiające tą moją ewolucję, czy może raczej właśnie te etapy przechodzenia tego stanu/ etapu tej larwy w tego motyla:

Właśnie ta nasza przedzielna bohaterka udostępnia swoje najgorsze/ najbrzydsze jednak foty i leci dokładnie: Alexia Chellun | The Power Is Here Now

Także, już tyle razy Tobie, moje kochana, powtarzałam, iż Ty jesteś naprawdę niesamowitym wręcz stworzeniem! Przeszłaś tak KOLOSALNĄ METAMORFOZĘ i dobrze o tym wiemy, że nie tylko zewnętrzną!

Jak po raz kolejny patrzę na te zdjęcia, to muszę Ci wyznać,… jakby jeszcze bardziej to do mnie dochodzi, co rzeczywiście przeszłam… A jak wiadomo to są TYLKO moje foty, nie podałam tutaj żadnych zdjęć już mojego brata…, bo teraz chcę już przejść w końcu do kolejnej rzeczy, a mianowicie tego, że ja naprawdę to właśnie odczuwam, iż JA TĄ MOJĄ/ WŁASNĄ RZECZYWISTOŚĆ TERAZ STAWARZAM. Jakie to jest niesamowite wręcz uczucie, wiedząc, że to robię, a w dodatku jeszcze sam ten fakt, iż tym samym przecież z pewnością również innym rozświetlam trochę choć ten dzień, który jest początkiem tego Nowego Roku!

No właśnie, kochana moja, nie wiem, czy Ty jesteś tego świadoma… Ale może dokładnie z tego powodu pokazują się Tobie tutaj tak często te cyfry 22.04

Hehe, prawda, że jest to takie zaskakujące obecnie! Nie ukrywam, że cieszy mnie to niesamowicie, bo … zaraz po przebudzeniu dziś, czyli od ok. 10 😋, byłam i …. WCIĄŻ JESTEM!!! w takim właśnie błogim i cudownym tym nastroju! Także wooohooo, teraz aż chce mi się powiedzieć: CHWILO TRWAJ WIECZNIE, ale zaraz przychodzi mi tu na myśl znowu tekst tej piosenki Sidneya Polaka:

Kochani, powiem Wam to jeszcze teraz JA, dlaczego tak bardzo myślę o tym, że Mała Mi jest tak niesamowitym człowiekiem. Otóż, moi drodzy, ona naprawdę niczym się nie chwali, a już tym bardziej nie narzeka… Zawsze myśli o tym, że przecież powinna sobie umieć z czymś radzić, bo w końcu jest zaradna! I jej się wciąż wydaje, że to nic takiego, że przecież każdy sprawny człowiek tak robi, a ona wciąż dostrzega tych, którzy mają jednak od niej samej gorzej! A tak się nieszczęśliwie (?) składa, że nie musi raczej daleko szukać, gdyż przecież już jej własna rodzina [brat, mama] zostali także niesamowicie wręcz obciążeni!

Następną rzecz, uczyniła, leżąc jeszcze w łóżku, a dokonała właśnie już jakiś, powiedzmy, porządek w tej swojej chmurze na komórce, czyli po prostu zwolniła tam choć troszkę miejsca, poprzez usunięcie kilku zdjęć. Dalej zaś, pomyślała, iż swoje Noworoczne życzenia prześle także tej Sylwii i tak też właśnie uczyniła, leżąc właśnie w łóżku:

Kochana Sylwio, bardzo chcę jeszcze z Tobą się tym podzielić i zwłaszcza do Ciebie wysłać te pozytywne wibracje ode mnie, które aż muszę to przyznać MEGA mnie zaskoczyły. Dziś jest dopiero 2gi dzień Nowego Roku, a odnoszę wrażenie, że ten promienny i pełen światła uśmiech nie schodzi wciąż z mojej twarzy 😊. W każdym razie, wraz z nim przesyłam Tobie, moja cudowna WIELE DOBREJ, CIEPŁEJ, POZYTYWNEJ ENERGII 🌟, a na ten Nowy nie najłatwiejszy jednak Rok dużo zdrówka, odporności (również na głupotę społeczeństwa…), dystansu, MĄDROŚCI przede wszystkim, no i oczywiście MIŁOŚCI ❤️, która leczy wszystko ✨🧚‍♀️🤗

Wstawiła tu naturalnie również to samo swoje zdjęcie, którego teraz niestety już nie może tu udostępnić… Następnie zaś uczyniła ten oto zapisek:

Po tym jednak, jak tego dokonała, na YT pokazał jej się ten oto filmik: Jaka jest jedna ważna rzecz, o której warto pamiętać? Beaty Pawlikowskiej i właśnie sobie go odsłuchała. I dokładnie już w tym momencie pomyślała sobie o tym, że przecież ona tak właśnie stara się cały czas postępować, jak mówi ta Beata, czyli, że koncentruje się na tym, co tu i teraz, i tak. Bo i dalej:

I właśnie dostrzegła, że ten jej wpis ma tam na teraz, NIEDZIELA, 02.I.2022 ooo mateńko już 199 wyświetleń! A dosłownie jeszcze przed chwilką, nim odświeżyła tę stronę widniała tam liczba:190!

Jak tylko odkryła jeszcze, iż jej żelazko już naprawdę nie działa[!], a przygotowała już tu sobie pięknie tą deską do prasowania i pozdejmowała z suszarki to pranie… A muszę Wam powiedzieć, że wcześniej nie mogłam się na nią wprost znowu napatrzeć, jak ta przedzielna kobieta rozłożyła sobie jeszcze tą karimatę do ćwiczeń i pomimo, że dostrzegała już ten swój zaokrąglony znowu brzuszek, to i tak mówiła do siebie przez cały niemal czas:

Tylko ten uśmiech już zdążył mi właśnie z tej mojej buzi znowu zejść, jak dostrzegłam, że teraz będę musiała zakupić sobie jeszcze żelazko… Ahhh, podam tylko znowu w takim skrócie hasła…, albo nie, kładę się już spać!